“Ladraban contra min que camiñaba”, de Follas Novas, nas voces de Áurea Aldrey Aldrey (46 anos), Fabián Sende Vila (30 anos), Lía Sende Aldrey (9 anos) e Tamara Sende Gómez (46 anos)

 

Henar Sende Aldrey (3º ESO A) achéganos a gravación de fragmentos de “Ladraban contra min que camiñaba”, de Follas Novas, nas voces de súa nai Áurea Aldrey Aldrey (46 anos), seu curmán Fabián Sende Vila (30 anos), súa irmá Lía Sende Aldrey (9 anos) e súa tía Tamara Sende Gómez (46 anos). 

IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)

#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia

Ladraban contra min que camiñaba

Casi-que sin alento,

Sin poder c’o meu fondo pensamento

Y a pezoña mortal qu’en min levaba.

Y a xente que topaba

Ollandome a mantenta

(...)

Y â derradeira inquietos,

Mitá luz, mitá sombras,

Mitá un pracer sin nome,

E mitá un-ha sorpresa aterradora.

¡Ay! qu’os anos correron

E pasaron auroras

E menguaron as dichas

E medràno as congoxas.

E cand’ora campana,

O toque d’alba tocas,

Sinto que se desprenden

D’os meus ollos bagullas silenciosas.

¡Que xorda e tristemente,

Que pavorosa sóas

No meu esperto oido,

Mensaxeira d’a aurora,

Cand’ô romper d’o dia

Pausadamente tocas!...

¿En donde van aqueles

Despertares de dichas e de groria?

Pasaron para sempre:

Mais tí, grave e sonora,

¡Ay! ô romper d’o dia

C’a tua voz malencónica

Vés de cote á lembrarnos

Cada nacente aurora;

E parece qu’a morto

Por eles e por min á un tempo dobras.

D’a catredal campana

Tan grave e tan sonora.

¿Por qué á tocar volveches

A yalba candorosa

des qu’eu ouben d’oirte

En bagullas envolta?

Mais ben pronto... ben pronto, os meus oidos

Nin t’oirán n’a tarde nin n’a aurora.