LIBROS DO ABADE. O andel de lecturas de Lingua e Literatura Galega do IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela). Podes falar connosco no correo: librosdoabade@gmail.com
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Agosto do 36, de Xosé Fernández Ferreiro (col. Narrativa. Xerais, 2002). Realización youtubeira: Adriana González Trillo, 1º BACH. B, IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Os dous de sempre, de Castelao (col. Biblioteca Castelao. Galaxia, 2015). Realización youtubeira: Iria Otero Nande, 1º BACH. B, IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela O lapis do carpinteiro, de Manuel Rivas (col. Narrativa. Xerais, 1998). Realización youtubeira: Iria Otero Nande, 1º BACH. B, IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela O lapis do carpinteiro, de Manuel Rivas (col. Narrativa. Xerais, 1998). Realización youtubeira: Cayetana Rey Dourado, 1º BACH. B, IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Memorias dun neno labrego, de Xosé Neira Vilas (col. Biblioteca Neira Vilas. Galaxia, 2016). Realización youtubeira: Cayetana Rey Dourado, 1º BACH. B, IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Memorias dun neno labrego, de Xosé Neira Vilas, na edición de Novela Gráfica de Iria Aldegunde (Galaxia, 2024). Realización youtubeira: Adriana González Trillo, 1º BACH. B, IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Corredora, de María Reimóndez (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2017). Realización youtubeira: Elia Requeijo Gómez, 3º ESO B, IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
Alejandra Gonzalo Santiago (3º ESO B) achéganos a gravación da quinta parte do poema “Campanas de Bastabales”, de Cantares gallegos, na súa propia voz.
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
V.
Corre
ó vento, ó rio pasa,
Corren nubes, nubes corren
Camiño
da miña casa.
——
Miña casa, meu abrigo,
Vanse
todos, eu me quedo,
Sin compaña, nin amigo.
——
Eu
me quedo contemprando
As laradas d' ás casiñas
Por quen
vivo suspirando.
——
Ven á noite... morre ó dia,
As
campanas tocan lonxe
O tocar d' Ave
Maria.
——
Elas
tocan pra que rece,
Eu non rezo, qu' os saloucos
Afogandome
parece
Que por min tên que rezar;
Campanas
de Bastabales,
Cando
vos oyo tocar,
Mórrome
de soidades.
Alejandra Gonzalo Santiago (3º ESO B) achéganos a gravación do poema XV “Á un batido, outro batido”, de Follas Novas, na súa propia voz.
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
XV
Á un batido, outro batido,
Á un-ha dor, outro delor,
Tras d’un olvido, outro olvido,
Tras d’un amor, outro amor.
Y ô fin de fatiga tanta
E de tan diversa sorte,
A vellés que nos espanta,
Ou o repousar d’a morte.
Antía Somoza Bóveda (1º BACH A) achéganos a gravación de “Nasin cand' as prantas nasen...”, de Follas Novas, na voz de seu pai Antón Somoza Sobrino (47 anos).
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Nasin
cand' as prantas nasen,
No mes das froles nasin,
Nunh'
alborada mainíña,
Nunh' alborada d' abril.
Por eso me
chaman Rosa
Mais á dó triste sorrir
Con espiñas para
todos
Sin ningunha para tí.
Dés que te quixen,
ingrato,
Tod' acabou para min,
Qu' eras tí para min
todo
Miña groria e meu vivir.
De que pois te queixas,
Mauro?
De que pois te queixas, di,
Cando sabes que
morrera
Por te contemplar felis?
Duro crabo me
encrabaches
Con ese teu maldesir,
Con ese teu pedir
tolo
Que non sei que quer de min,
Pois dinche canto dar
puden
Avariciosa de ti,
O meu corason che mando
C'
unha chave par' ó abrir,
Nin eu teño mais que
darche,
Nin ti mais que me pedir.
Simón Lago Vilas (3º ESO B) achéganos a gravación de “Cando penso que te fuches ”, de Follas Novas, na voz de seu pai Ángel Lago García (50 anos).
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Cando
penso que te fuches,
negra sombra que m’ asombras,
ó pé
dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.
Cando maxino qu’
es ida,
no mesmo sol te m’ amostras,
i eres a estrela que
brila,
i eres o vento que zoa.
Si cantan, es ti que
cantas;
si choran, es ti que choras;
i es o marmurio do
río,
i es a noite i es a aurora.
En todo estás e ti es
todo
pra min i en min mesma moras,
nin m’ abandonarás
nunca,
sombra que sempre m’ asombras.
Mencía Otero Rendo (3º ESO B) achéganos a gravación de “Cando penso que te fuches ”, de Follas Novas, na voz de seu irmán Adrián Antonio Rendo (19 anos).
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Cando
penso que te fuches,
negra sombra que m’ asombras,
ó pé
dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.
Cando maxino qu’
es ida,
no mesmo sol te m’ amostras,
i eres a estrela que
brila,
i eres o vento que zoa.
Si cantan, es ti que
cantas;
si choran, es ti que choras;
i es o marmurio do
río,
i es a noite i es a aurora.
En todo estás e ti es
todo
pra min i en min mesma moras,
nin m’ abandonarás
nunca,
sombra que sempre m’ asombras.
Fransoha Camila Baron Acosta (3º ESO B) achéganos a gravación dun fragmento do poema “Adios ríos, adios fontes”, Cantares Gallegos, na voz de Arantxa García Estévez (50 anos).
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Adios ríos, adios fontes
Adios rios, adios fontes,
Adios regatos pequenos,
Adios vista dos meus ollos
Non sei cando nos veremos.
Miña terra, miña terra,
Terra donde m' eu criey,
Ortiña que quero tanto,
Figueiriñas que prantey.
Prados, rios, arboredas,
Pinares que move ó vento,
Paxariños piadores,
Casiña d' o meu contento.
Muhiño d' os castañares,
Noites craras de luar,
Campaniñas trimbadoras
D' a igrexiña d' o lugar.
Amoriñas d' ás silveiras
Qu' eu lle dab' ó meu amor,
Camiñiños antr' ó millo,
Adios para sempr' adios!
Adios groria! adios contento!
Deixo á casa onde nacin,
Deixo á aldea que conoço,
Por un mundo que non vin!
Deixo amigos por estraños,
Deixo á veiga pó lo mar,
Deixo, en fin, canto ben quero...
¡Que pudera non deixar!...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Mais son prob' e mal pecado,
A miña terra n' é miña,
Qu' hastra lle dán de prestado
A veira por que camiña
O que naceu desdichado.
Téñovos pois que deixar,
Hortiña que tanto amei,
Fogueiriña dó meu lár,
Arboriños que prantei,
Fontiña
do cabañar.
Adios, adios que me vou,
Herbiñas do camposanto,
Donde meu pay s' enterrou,
Herbiñas que biquey tanto,
Terriña que vos criou.
Adios tamén, queridiña...
Adios por sempre quizais!...
Dígoch' este adios chorando
Desd' á veiriña do mar.
Non m' olvides, queridiña,
Si morro de soidás...
Tantas legoas mar adentro...
¡Miña casiña! meu lar!
Lía Estévez Pazó (3º ESO A) achéganos a gravación de “¿Que ten?”, de Follas Novas, na súa propia voz.
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
¿Que ten?
Sempre un ¡ay! prañideiro, un-ha duda,
Un deseyo, un-ha angustia, un delor...
E un-has veces á estrela que brila,
E outras tantas un rayo d'o sol;
E que as follas d'os arbores caen,
É que abrochan n'os campos as frols,
Y é o vento que zoa,
Y é o frío, é a calor...
E n'é o vento, n'é sol, nin é o frío,
Non é... qu'é tan só
A alma enferma, poeta e sensibre
Que todo á lastima,
Que todo lle doy.
Nicolás González Trillo (3º ESO A) achéganos a gravación dun fragmento do poema “Adios ríos, adios fontes”, Cantares Gallegos, na súa propia voz.
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Adios ríos, adios fontes
Adios rios, adios fontes,
Adios regatos pequenos,
Adios vista dos meus ollos
Non sei cando nos veremos.
Miña terra, miña terra,
Terra donde m' eu criey,
Ortiña que quero tanto,
Figueiriñas que prantey.
Prados, rios, arboredas,
Pinares que move ó vento,
Paxariños piadores,
Casiña d' o meu contento.
Muhiño d' os castañares,
Noites craras de luar,
Campaniñas trimbadoras
D' a igrexiña d' o lugar.
Amoriñas d' ás silveiras
Qu' eu lle dab' ó meu amor,
Camiñiños antr' ó millo,
Adios para sempr' adios!
Adios groria! adios contento!
Deixo á casa onde nacin,
Deixo á aldea que conoço,
Por un mundo que non vin!
Deixo amigos por estraños,
Deixo á veiga pó lo mar,
Deixo, en fin, canto ben quero...
¡Que pudera non deixar!...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Zaira Canicoba Rial (3º ESO B) achéganos a gravación dun fragmento do poema “Adios ríos, adios fontes”, Cantares Gallegos, na voz de Matilde Castro e na lingua de signos por Dora Ferreira (14 anos).
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Adios ríos, adios fontes
Adios rios, adios fontes,
Adios regatos pequenos,
Adios vista dos meus ollos
Non sei cando nos veremos.
Miña terra, miña terra,
Terra donde m' eu criey,
Ortiña que quero tanto,
Figueiriñas que prantey.
Andrés Calvo Molina (3º ESO A) achéganos a gravación de “Cando penso que te fuches ”, de Follas Novas, na voz de súa nai Yelena Caridad Molina Vinent (44 anos).
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Cando
penso que te fuches,
negra sombra que m’ asombras,
ó pé
dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.
Cando maxino qu’
es ida,
no mesmo sol te m’ amostras,
i eres a estrela que
brila,
i eres o vento que zoa.
Si cantan, es ti que
cantas;
si choran, es ti que choras;
i es o marmurio do
río,
i es a noite i es a aurora.
En todo estás e ti es
todo
pra min i en min mesma moras,
nin m’ abandonarás
nunca,
sombra que sempre m’ asombras.
Lois Cortés Martínez (3º ESO B) achéganos a gravación da primeira parte de “¡Pra a Habana!”, de Follas Novas, na súa propia voz.
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
¡Pra a Habana!
I
Vendéronlle
os bois,
vendéronlle as vacas,
o pote do caldo
i a
manta da cama.
Vendéronlle o carro
i as leiras que
tiña;
deixárono sóio
coa roupa vestida.
"María,
eu son mozo,
pedir non me é dado;
eu vou polo mundo
pra
ver de ganalo.
Galicia está probe,
i á Habana me
vou...
¡Adiós, adiós, prendas
do meu corazón!"
Lois Cortés Martínez (3º ESO B) achéganos a gravación de “Nasin cand' as prantas nasen...”, de Follas Novas, na súa propia voz.
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Nasin
cand' as prantas nasen,
No mes das froles nasin,
Nunh'
alborada mainíña,
Nunh' alborada d' abril.
Por eso me
chaman Rosa
Mais á dó triste sorrir
Con espiñas para
todos
Sin ningunha para tí.
Dés que te quixen,
ingrato,
Tod' acabou para min,
Qu' eras tí para min
todo
Miña groria e meu vivir.
De que pois te queixas,
Mauro?
De que pois te queixas, di,
Cando sabes que
morrera
Por te contemplar felis?
Duro crabo me
encrabaches
Con ese teu maldesir,
Con ese teu pedir
tolo
Que non sei que quer de min,
Pois dinche canto dar
puden
Avariciosa de ti,
O meu corason che mando
C'
unha chave par' ó abrir,
Nin eu teño mais que
darche,
Nin ti mais que me pedir.
Hugo Quintáns Otero (3º ESO A) achéganos a gravación da segunda parte do poema “As de cantar”, primeiro de Cantares Gallegos, na súa propia voz.
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
II.
Asi
mó pediron
Na veira do mar,
A ó pé das ondiñas
Que
veñen e van.
Asi mó
pediron
Na veira do rio
Que corr' antr' as erbas
Do
campo frorido.
Cantaban os
grilos,
Os galos cantaban,
O vento antr' as follas
Runxindo
pasaba.
Campaban os
prados,
Manaban as fontes,
Antr' erbas e viñas
Figueiras
e robres.
Tocaban as
gaitas
O son das pandeiras,
Bailaban
os mozos
Cás mozas modestas.
Que
cofias tan brancas!
Que panos con freco!...
Que dengues de
grana!
Que sintas! que adresos!
Que
ricos mandiles,
Que verdes refaixos...
Que feitos
xustillos
De cór colorado!
Tan
vivos colores
A vista trubaban,
De velos tan vareos
O
sol se folgaba.
De
velos bulindo
Por montes e veigas,
Coidou qu' eran
rosas
Garridas e frescas.
Hugo Quintáns Otero (3º ESO A) achéganos a gravación da primeira e segunda parte do poema “Campanas de Bastabales”, de Cantares gallegos, na voz de Manuel Quintáns Varela (44 anos).
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Campanas
de Bastabales,
Cando vos oyo tocar,
Mórrome
de soídades.
I.
Cando vos oyo
tocar,
Campaniñas, campaniñas,
Sin querer torno á
chorar.
——
Cando de lonxe vos oyo,
Penso que por
min chamades,
E das entrañas me doyo.
——
Dóyome
de dor ferida,
Qu' antes tiña vida enteira,
Y oxe teño
media vida.
——
Solo media me deixaron
Os que d'
aló me trouxeron,
Os que d' aló me roubaron.
——
Non
me roubaran, traidores,
¡Ay! uns amores toliños,
¡Ay!
uns toliños amores.
——
Qu' os amores xa fuxiron,
As
soidades viñeron...
De pena me consumiron.
II.
Aló
pó la mañanciña
Subo enriba dos outeiros,
Lixeiriña,
lixeiriña.
——
Com' un-ha craba lixeira,
Para oir
das campaniñas
A batalada pirmeira.
——
A
pirmeira d' alborada
Que me traen os airiños,
Por me ver
mais consolada.
——
Por me ver menos chorosa,
Nas
sus alas má traen
Rebuldeira e queixumbrosa.
——
Queixumbrosa
e retembrando
Por antr' e verd' espesura,
Por antr' o verde
arborado.
——
E
pó la verde pradeira,
Por riba da veiga llana,
Rebuldeira e rebuldeira.
Carmen Messeret Tomé Silva (1º BACH B) achéganos a gravación de “¡Follas novas!, risa dáme”, poema V das “Vaguedás” de Follas Novas, na voz de súa nai Montserrat Silva Pazos (55 anos).
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
V
¡Follas novas!, risa dáme
ese nome que levás,
cal se a unha moura ben moura
branca lle oise chamar.
Non Follas novas, ramallo
de toxos e silvas sós,
hirtas, coma as miñas penas,
feras, coma a miña dor.
Sin olido nin frescura,
bravas magoás e ferís...
¡Se na gándara brotades,
como non serés así!
Borja Parrado Valle (1º BACH A) achéganos a gravación dun fragmento do poema “Quíxente tanto, meniña”, Cantares Gallegos, na súa propia voz.
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
[Quíxente tanto, meniña...]
«Quíxente tanto, meniña,
tívenche tan grande amor,
que para min eras lúa,
branca aurora e craro sol;
augua limpa en fresca fonte,
rosa do xardín de Dios,
alentiño do meu peito,
vida do meu corazón».
Así che falín un día
camiñiño de San Lois,
todo oprimido de angustia,
todo ardente de pasión,
mentras que ti me escoitabas
depinicando unha frol,
porque eu non vise os teus ollos
que refrexaban traiciós.
Dempois que si me dixeches,
en proba de teu amor
décheme un caraveliño
que gardín no corazón.
¡Negro caravel maldito,
que me fireu de dolor!
Mais a pasar polo río,
¡o caravel afondou!...
Tan bo camiño ti leves
como o caravel levou.
Borja Parrado Valle (1º BACH A) achéganos a gravación de “Nasin cand' as prantas nasen...”, de Follas Novas, na voz de Manuel Morán Moreira.
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Nasin
cand' as prantas nasen,
No mes das froles nasin,
Nunh'
alborada mainíña,
Nunh' alborada d' abril.
Por eso me
chaman Rosa
Mais á dó triste sorrir
Con espiñas para
todos
Sin ningunha para tí.
Dés que te quixen,
ingrato,
Tod' acabou para min,
Qu' eras tí para min
todo
Miña groria e meu vivir.
De que pois te queixas,
Mauro?
De que pois te queixas, di,
Cando sabes que
morrera
Por te contemplar felis?
Duro crabo me
encrabaches
Con ese teu maldesir,
Con ese teu pedir
tolo
Que non sei que quer de min,
Pois dinche canto dar
puden
Avariciosa de ti,
O meu corason che mando
C'
unha chave par' ó abrir,
Nin eu teño mais que
darche,
Nin ti mais que me pedir.
Sofía Maneiro Porto-Vilas (1º BACH B) achéganos a gravación de “Cando penso que te fuches ”, de Follas Novas, na voz de súa irmá Laura (12 anos).
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Cando
penso que te fuches,
negra sombra que m’ asombras,
ó pé
dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.
Cando maxino qu’
es ida,
no mesmo sol te m’ amostras,
i eres a estrela que
brila,
i eres o vento que zoa.
Si cantan, es ti que
cantas;
si choran, es ti que choras;
i es o marmurio do
río,
i es a noite i es a aurora.
En todo estás e ti es
todo
pra min i en min mesma moras,
nin m’ abandonarás
nunca,
sombra que sempre m’ asombras.
Sofía Maneiro Porto-Vilas (1º BACH B) achéganos a gravación de primeira parte do poema “Adios ríos, adios fontes”, Cantares Gallegos, na voz de seu pai Carlos Maneiro (49 anos).
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Adios ríos, adios fontes
Adios rios, adios fontes,
Adios regatos pequenos,
Adios vista dos meus ollos
Non sei cando nos veremos.
Miña terra, miña terra,
Terra donde m' eu criey,
Ortiña que quero tanto,
Figueiriñas que prantey.
Prados, rios, arboredas,
Pinares que move ó vento,
Paxariños piadores,
Casiña d' o meu contento.
Muhiño d' os castañares,
Noites craras de luar,
Campaniñas trimbadoras
D' a igrexiña d' o lugar.
Amoriñas d' ás silveiras
Qu' eu lle dab' ó meu amor,
Camiñiños antr' ó millo,
Adios para sempr' adios!
Adios groria! adios contento!
Deixo á casa onde nacin,
Deixo á aldea que conoço,
Por un mundo que non vin!
Deixo amigos por estraños,
Deixo á veiga pó lo mar,
Deixo, en fin, canto ben quero...
¡Que pudera non deixar!...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Mais son prob' e mal pecado,
A miña terra n' é miña,
Qu' hastra lle dán de prestado
A veira por que camiña
O que naceu desdichado.
Téñovos pois que deixar,
Hortiña que tanto amei,
Fogueiriña dó meu lár,
Arboriños que prantei,
Fontiña
do cabañar.
Adios, adios que me vou,
Herbiñas do camposanto,
Donde meu pay s' enterrou,
Herbiñas que biquey tanto,
Terriña
que vos criou.
Adios tamén, queridiña...
Adios por sempre quizais!...
Dígoch' este adios chorando
Desd' á veiriña do mar.
Non m' olvides, queridiña,
Si morro de soidás...
Tantas legoas mar adentro...
¡Miña casiña! meu lar!
Nicolao Bueno Candal (3º ESO A) achéganos a gravación de “Cando penso que te fuches ”, de Follas Novas, na voz de súa nai Eva Candal Suárez (50 anos).
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Cando
penso que te fuches,
negra sombra que m’ asombras,
ó pé
dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.
Cando maxino qu’
es ida,
no mesmo sol te m’ amostras,
i eres a estrela que
brila,
i eres o vento que zoa.
Si cantan, es ti que
cantas;
si choran, es ti que choras;
i es o marmurio do
río,
i es a noite i es a aurora.
En todo estás e ti es
todo
pra min i en min mesma moras,
nin m’ abandonarás
nunca,
sombra que sempre m’ asombras.
Nicolao Bueno Candal (3º ESO A) achéganos a gravación de “Cantan os galos pr' ó dia”, de Cantares gallegos, na voz de súa nai Eva Candal Suárez (50 anos).
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Cantan
os galos pr' ó dia,
Erguete, meu ben, e vaite.
—
Como m' ei d' ir queridiña,
Como m' ei d' ir e
deixarte
— D' eses teus olliños negros
Como
doas relumbrantes,
Hastr' as nosas maus unidas
As vagoas
ardentes caen.
¿Como m' ei d' ir si te quero?
Como m' ei
d' ir e deixarte,
Si cá lengua me desvotas
E có coraçon
me atraes?
N' un corruncho do teu leito
Cariñosa m'
abrigaches
Có teu manso caloriño
Os frios pés me
quentastes;
E d' aqui xuntos miramos
Por antr' ó verde
ramaxe,
Cal iba correndo á lua
Por enriba dos
pinares.
¿Como queres que te deixe
Como que de ti m'
aparte,
Si mais qu' á mel eres dulce
E mais qu' as froles
soave?
— Meiguiño, meiguiño meigo,
Meigo que me
namoraste,
Baite d' onda min meiguiño
Antes qu' ó sol se
levante.
—
Ainda
dorme, queridiña,
Antr' as ondiñas do mare,
Dorme por que
m' acariñes
E por qu' amante me chames,
Que sol' onda tí,
meniña,
Pódo contento folgare.
— Xa cantan os
paxariños,
Erguete, meu ben, qu' é tarde.
— Deixa
que canten, Marica,
Marica deixa que canten...
Si tí
sintes que me vaya,
Eu relouco por quedarme.
—
Conmigo, meu queridiño,
Mitá dá noite pasaches.
—
Mais en tanto ti dormias
Contenteime con mirarte,
Qu' asi
sorrind' entre soños
Coidaba qu' eras un anxel,
E non con
tanta pureza
O pé d' un anxel velase.
— Asi te
quero, meu ben,
Com' un santo dos altares,
Mais fuxe... qu'
ó sol dourado
Por riba dos montes saye.
— Irey,
mais dame un biquiño
Antes que de tí m' aparte;
Qu' eses
labiños de rosa
Inda non sei como saben.
— Con mil
amores chó dera,
Mais teño que confesarme,
E moita
vergonza fora
Ter un pecado tan grande.
— Pois
confesate, Marica,
Que cando casar nos casen,
Non ch' an de
valer, meniña,
Nin confesores nin frades.
Adios, cariña
de rosa!
— Raparigo, Dios te garde!
Carmen Messeret Tomé Silva (1º BACH B) achéganos a gravación de “Cando penso que te fuches ”, de Follas Novas, na súa propia voz.
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Cando
penso que te fuches,
negra sombra que m’ asombras,
ó pé
dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.
Cando maxino qu’
es ida,
no mesmo sol te m’ amostras,
i eres a estrela que
brila,
i eres o vento que zoa.
Si cantan, es ti que
cantas;
si choran, es ti que choras;
i es o marmurio do
río,
i es a noite i es a aurora.
En todo estás e ti es
todo
pra min i en min mesma moras,
nin m’ abandonarás
nunca,
sombra que sempre m’ asombras.
Uxía Martínez Santiago (1º BACH A) achéganos a gravación de primeira parte do poema “Adios ríos, adios fontes”, Cantares Gallegos, na súa propia voz e na de Noa Sal Pazos.
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Adios ríos, adios fontes
Adios rios, adios fontes,
Adios regatos pequenos,
Adios vista dos meus ollos
Non sei cando nos veremos.
Miña terra, miña terra,
Terra donde m' eu criey,
Ortiña que quero tanto,
Figueiriñas que prantey.
Prados, rios, arboredas,
Pinares que move ó vento,
Paxariños piadores,
Casiña d' o meu contento.
Muhiño d' os castañares,
Noites craras de luar,
Campaniñas trimbadoras
D' a igrexiña d' o lugar.
Amoriñas d' ás silveiras
Qu' eu lle dab' ó meu amor,
Camiñiños antr' ó millo,
Adios para sempr' adios!
Adios groria! adios contento!
Deixo á casa onde nacin,
Deixo á aldea que conoço,
Por un mundo que non vin!
Deixo amigos por estraños,
Deixo á veiga pó lo mar,
Deixo, en fin, canto ben quero...
¡Que pudera non deixar!...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Mais son prob' e mal pecado,
A miña terra n' é miña,
Qu' hastra lle dán de prestado
A veira por que camiña
O que naceu desdichado.
Téñovos pois que deixar,
Hortiña que tanto amei,
Fogueiriña dó meu lár,
Arboriños que prantei,
Fontiña
do cabañar.
Adios, adios que me vou,
Herbiñas do camposanto,
Donde meu pay s' enterrou,
Herbiñas que biquey tanto,
Terriña que vos criou.
Adios tamén, queridiña...
Adios por sempre quizais!...
Dígoch' este adios chorando
Desd' á veiriña do mar.
Non m' olvides, queridiña,
Si morro de soidás...
Tantas legoas mar adentro...
¡Miña casiña! meu lar!
Uxía Martínez Santiago (1º BACH A) achéganos a gravación da primeira parte do poema “Campanas de Bastabales”, de Cantares gallegos, na súa propia voz e na de Noa Sal Pazos.
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
Campanas de Bastabales
Campanas
de Bastabales,
cando vos oio tocar,
mórrome de
soidades.
I
Cando vos oio tocar,
campaniñas,
campaniñas,
sin querer torno a chorar.
Cando de
lonxe vos oio,
penso que por min chamades,
e das entrañas
me doio.
Dóiome de dor ferida,
que antes tiña vida
enteira
i hoxe teño media vida.
Sólo media me
deixaron
os que de aló me trouxeron,
os que de aló me
roubaron.
Non me roubaron, traidores,
¡ai!, uns
amores toliños,
¡ai!, uns toliños amores.
Que os
amores xa fuxiron,
as soidades viñeron...
De pena me
consumiron.
Hugo Cabo Porto (1 BACH A) achéganos a gravación do poema “O toque d'alba”, de Follas Novas, na súa propia voz.
IES Lamas de Abade (Santiago de Compostela)
#_rdc_25 @aelg @CasadeRosalia
O toque d'alba
D’a Catredal campana
Grave, triste e sonora,
Cand’ô rayar d’o dia
O toque d’alba tocas,
N’o espazo silencioso
Soando malencónica;
As tuas bataladas
Non sei que despertares me recordan.
Foron alguns tan puros
Coma o fulgor d’aurora,
Outros cal a esperanza
Qu’o namorado soña,
Y â derradeira inquietos,
Mitá luz, mitá sombras,
Mitá un pracer sin nome,
E mitá un-ha sorpresa aterradora.
¡Ay! qu’os anos correron
E pasaron auroras
E menguaron as dichas
E medràno as congoxas.
E cand’ora campana,
O toque d’alba tocas,
Sinto que se desprenden
D’os meus ollos bagullas silenciosas.
¡Que xorda e tristemente,
Que pavorosa sóas
No meu esperto oido,
Mensaxeira d’a aurora,
Cand’ô romper d’o dia
Pausadamente tocas!...
¿En donde van aqueles
Despertares de dichas e de groria?
Pasaron para sempre:
Mais tí, grave e sonora,
¡Ay! ô romper d’o dia
C’a tua voz malencónica
Vés de cote á lembrarnos
Cada nacente aurora;
E parece qu’a morto
Por eles e por min á un tempo dobras.
Tan grave e tan sonora.
¿Por qué á tocar volveches
A yalba candorosa
des qu’eu ouben d’oirte
En bagullas envolta?
Mais ben pronto... ben pronto, os meus oidos
Nin t’oirán n’a tarde nin n’a aurora.
¡Mar! c’as tuas auguas sin fondo
¡Ceo! c’a tua imensidá,
O fantasma que m’aterra
Axudádeme á enterrar.
É mais grande que vos todos
E que todos pode mais...
C’un pé posto onde brilan os astros,
E outro ond’a coba me fan.
Impracabre, bulron e sañudo,
Diante de min sempre vay,
Y amenaza perseguirme
Hastr’a mesma eternidá.
Caba lixeiro, caba,
Xigante pensamento,
Caba un fondo burato ond’a memoria
D’o pasado enterremos.
¡Â terra c’os difuntos!
¡Caba, caba lixeiro!
E por lousa daráslle o negro olvido,
Y-a nada lle darás por simiterio.
Cando penso que te fuches,
Negra sombra que m’asombras,
Ô pe d’os meus cabezales
Tornas facéndome mofa.
Cando maxino qu’ês ida
N’o mesmo sol te m’amostras,
Y eres a estrela que brila,
Y eres o vento que zóa.
Si cantan, ês ti que cantas,
Si choran, ês ti que choras,
Y-ês o marmurio d’o rio
Y-ês a noite y ês a aurora.
En todo estás e ti ês todo,
Pra min y en min mesma moras,
Nin m’abandonarás nunca,
Sombra que sempre m’asombras.
(Nas imaxes reproducimos a acta do xurado e unha fotografía da entrega, con todas as premiadas e o alcalde Boqueixón) (Fonte: A. C. Mestre G...
